Prótese de implante de cadeira e articulación de titanio DDS máis vendida
Indicacións
● Substitución artificial de cadeira primaria
● Deformidade proximal do fémur
● Fractura proximal do fémur
● Osteoclerose do fémur proximal
● Perda de óso femoral proximal
● Revisión da articulación artificial da cadeira
● Fracturas femorales periprotésicas
● Afloxamento protésico
● As infeccións contrólanse despois da substitución
Principio de deseño
Os principios de deseño para os vástagos de revisión sen cemento DDS céntranse en lograr a estabilidade a longo prazo, a fixación e o crecemento óseo. Estes son algúns principios de deseño clave:
Revestimento poroso: Os vástagos de revisión sen cemento adoitan ter un revestimento poroso na superficie que entra en contacto co óso. Este revestimento poroso permite un mellor crecemento óseo e un enclavamento mecánico entre o implante e o óso. O tipo e a estrutura do revestimento poroso poden variar, pero o obxectivo é proporcionar unha superficie rugosa que promova a osteointegración.
Deseño modular: Os vástagos de revisión adoitan ter un deseño modular para adaptarse a diversas anatomías dos pacientes e permitir axustes intraoperatorios. Esta modularidade permite aos cirurxiáns seleccionar diferentes lonxitudes de vástago, opcións de desprazamento e tamaños de cabeza para lograr un axuste e aliñamento óptimos. Fixación proximal mellorada:
Os vástagos de revisión sen cemento DDS poden incorporar características como estrías, aletas ou costelas na porción proximal para mellorar a fixación. Estas características encaixan co óso e proporcionan unha estabilidade adicional, evitando o afrouxamento ou o micromovemento do implante.
Aplicación clínica do implante total de cadeira
Indicacións
A articulación da cadeira é un procedemento cirúrxico que ten como obxectivo mellorar a mobilidade do paciente e reducir a dor substituíndo a articulación da cadeira danada por compoñentes artificiais. Normalmente realízase cando hai evidencia de óso san suficiente para soportar e estabilizar os implantes. A artroplastia total de cadeira (ATC) recoméndase para pacientes que sofren de dor e/ou discapacidade grave na articulación da cadeira causada por afeccións como a osteoartrite, a artrite traumática, a artrite reumatoide e a displasia conxénita de cadeira. Tamén está indicada para casos de necrose avascular da cabeza femoral, fracturas traumáticas agudas da cabeza ou do pescozo femoral, cirurxías de cadeira previas fallidas e certos casos de anquilose. A artroplastia de hemi-cadeira, por outra banda, é unha opción cirúrxica axeitada para pacientes que teñen un acetábulo natural da cadeira satisfactorio e óso femoral suficiente para soportar o talo femoral. Este procedemento está especialmente indicado en condicións específicas, incluíndo fracturas agudas da cabeza ou do pescozo femoral que non se poden reducir nin tratar eficazmente con fixación interna, fracturas-luxacións da cadeira que non se poden reducir nin tratar adecuadamente con fixación interna, necrose avascular da cabeza femoral, pseudoartrosis de fracturas do pescozo femoral, certas fracturas subcapitales altas e do pescozo femoral en pacientes de idade avanzada, artrite dexenerativa que afecta só á cabeza femoral e non require a substitución do acetábulo, así como patoloxías que afectan só á cabeza/pescozo femoral e/ou ao fémur proximal que se poden tratar adecuadamente mediante artroplastia de hemi-cadera. A decisión entre a artroplastia total de cadeira e a artroplastia de hemi-cadera depende de varios factores, como a gravidade e a natureza da afección da cadeira, a idade e o estado de saúde xeral do paciente, e a experiencia e preferencia do cirurxián. Ambos procedementos demostraron eficacia para restaurar a mobilidade, reducir a dor e mellorar a calidade de vida dos pacientes que padecen diferentes trastornos da articulación da cadeira. É esencial que os pacientes consulten cos seus cirurxiáns ortopédicos para determinar a opción cirúrxica máis axeitada en función das súas circunstancias individuais.
Detalles do vástago de cadeira DDS
| Lonxitude do talo | Diámetro distal | Lonxitude cervical
| Desprazamento |
| 190 mm/225 mm | 9,3 mm
| 56,6 mm | 40,0 mm |
| 190 mm/225 mm/265 mm | 10,3 mm | 59,4 mm | 42,0 mm |
| 190 mm/225 mm/265 mm | 11,3 mm | 59,4 mm | 42,0 mm |
| 190 mm/225 mm/265 mm | 12,3 mm | 59,4 mm | 42,0 mm |
| 225 mm/265 mm | 13,3 mm | 59,4 mm | 42,0 mm |
| 225 mm/265 mm | 14,3 mm | 62,2 mm | 44,0 mm |
| 225 mm/265 mm | 15,3 mm | 62,2 mm | 44,0 mm |
Indicacións da articulación da cadeira
A artroplastia total de cadeira (ATC) é un procedemento cirúrxico que ten como obxectivo mellorar a mobilidade do paciente e reducir a dor substituíndo a articulación da cadeira danada por compoñentes artificiais. Normalmente realízase cando hai evidencia de óso san suficiente para soportar e estabilizar os implantes. A ATC recoméndase para pacientes que sofren de dor e/ou discapacidade grave na articulación da cadeira causada por afeccións como a osteoartrite, a artrite traumática, a artrite reumatoide e a displasia conxénita de cadeira. Tamén está indicada para casos de necrose avascular da cabeza femoral, fracturas traumáticas agudas da cabeza ou do pescozo femoral, cirurxías de cadeira previas fallidas e certos casos de anquilose. A hemiartroplastia de cadeira, por outra banda, é unha opción cirúrxica axeitada para pacientes que teñen un acetábulo natural da cadeira satisfactorio e óso femoral suficiente para soportar o talo femoral. Este procedemento está especialmente indicado en condicións específicas, incluíndo fracturas agudas da cabeza ou do pescozo femoral que non se poden reducir nin tratar eficazmente con fixación interna, fracturas-luxacións da cadeira que non se poden reducir nin tratar adecuadamente con fixación interna, necrose avascular da cabeza femoral, pseudoartrosis de fracturas do pescozo femoral, certas fracturas subcapitales altas e do pescozo femoral en pacientes de idade avanzada, artrite dexenerativa que afecta só á cabeza femoral e non require a substitución do acetábulo, así como patoloxías que afectan só á cabeza/pescozo femoral e/ou ao fémur proximal que se poden tratar adecuadamente mediante artroplastia de hemi-cadera. A decisión entre a artroplastia total de cadeira e a artroplastia de hemi-cadera depende de varios factores, como a gravidade e a natureza da afección da cadeira, a idade e o estado de saúde xeral do paciente, e a experiencia e preferencia do cirurxián. Ambos procedementos demostraron eficacia para restaurar a mobilidade, reducir a dor e mellorar a calidade de vida dos pacientes que padecen diferentes trastornos da articulación da cadeira. É esencial que os pacientes consulten cos seus cirurxiáns ortopédicos para determinar a opción cirúrxica máis axeitada en función das súas circunstancias individuais.
