Introdución da placa de bloqueo de clavícula

O/Aplaca de bloqueo da clavículaé un/unhaimplante cirúrxicodeseñado especificamente para estabilizar as fracturas de clavícula. A diferenza das placas tradicionais, os parafusos doplaca de bloqueopódese bloquear na placa, mellorando así a estabilidade e fixando mellor os fragmentos óseos fracturados. Este deseño innovador reduce o risco de afrouxamento do parafuso e proporciona un efecto de fixación máis estable, o que é especialmente beneficioso no ambiente dinámico do ombreiro. O procedemento cirúrxico para implantar a placa de bloqueo da clavícula adoita implicar unha redución aberta e unha fixación interna (ORIF).

Os principios de deseño doClavícula LCPinclúen o seguinte:
Contorno anatómico: a placa está deseñada para adaptarse perfectamente á forma do óso da clavícula para garantir un axuste e unha estabilidade óptimos.
Parafuso de compresión de bloqueoOrificios: A placa contén orificios para parafusos especialmente deseñados, que permiten o uso de parafusos de bloqueo. Estes parafusos poden proporcionar tanto compresión como estabilidade angular, o que promove a curación ósea.
Opcións de lonxitude múltiple:Placas de bloqueo de clavícula ortopédicasestán dispoñibles en diferentes lonxitudes para adaptarse ás variacións na anatomía do paciente e na localización da fractura.
Deseño de perfil baixo: a placa ten un deseño de perfil baixo para minimizar a irritación e as molestias para o paciente.
Deseño de orificio de peite: algunhas placas LCP de clavícula teñen opcións de deseño de orificio de peite, que permiten unha fixación adicional de parafusos nos extremos da placa, mellorando a estabilidade.
Liga de titanio:Placa de bloqueo da clavícula anteriornormalmente están feitos de aliaxe de titanio, o que lles proporciona resistencia, durabilidade e biocompatibilidade.

É importante ter en conta que o deseño e as características específicas do implante poden variar entre os diferentes fabricantes e modelos. Os cirurxiáns avalían as circunstancias individuais de cada paciente e seleccionan o implante máis axeitado en función de consideracións como o tipo de fractura, a anatomía do paciente, os requisitos de estabilidade e a técnica cirúrxica.