Fixador externo ortopédico de aceiro inoxidable sintético
Que é a fixación externa?
OrtopédicoFixación externaé unha técnica ortopédica especial que se emprega para estabilizar e suxeitar ósos ou articulacións fracturados desde fóra do corpo.Fixación externa conxuntoé particularmente eficaz cando non se poden empregar métodos de fixación interna como placas e parafusos de aceiro debido á natureza da lesión, ao estado de saúde xeral do paciente ou á necesidade de contacto frecuente coa zona afectada.
Comprensiónfixación externasistema
Unfixador externodispositivoconsta de varas, pasadores e clips que se fixan ao óso a través da pel. Este dispositivo externo mantén a fractura no seu lugar, manténdoa correctamente aliñada e estable mentres cura. Os fixadores externos adoitan estar feitos de materiais lixeiros como o aluminio ou a fibra de carbono e son fáciles de manexar e pódense axustar segundo sexa necesario.
Os principais compoñentes defixación externa en ortopediainclúen agullas ou parafusos, bielas, alicates, etc.
Aplicación defixación externasistema
A fixación externa úsase habitualmente nunha variedade de escenarios ortopédicos, incluíndo:
Fracturas: É particularmente útil para fracturas complexas, como as que afectan a pelve, a tibia ou o fémur, que poden non ser susceptibles de fixación interna tradicional.
Tratamento de infeccións: en fracturas abertas ou situacións onde existe risco de infección, a fixación externa permite un acceso máis doado á ferida para a súa limpeza e tratamento.
Alongamento óseo: os fixadores externos pódense usar en procedementos para alongar os ósos, como a osteoxénese por distracción, na que os ósos se separan gradualmente para fomentar o crecemento de óso novo.
Estabilización articular: en casos de lesións articulares graves, a fixación externa pode proporcionar estabilidade ao tempo que permite un certo grao de movemento.
Hai varias vantaxes ao usarfixador externo ortopédicono tratamento:
Minimamente invasivo: Dado que omédico externofixadorse aplica externamente, causa menos danos aos tecidos circundantes en comparación cos métodos de fixación interna.
Axustabilidade: Afixador externo ortopédicopódese axustar postoperatoriamente para adaptarse a cambios no estado do paciente ou para corrixir problemas de aliñamento.
Redución do risco de infección: Ao manter o lugar da cirurxía accesible, os profesionais sanitarios poden controlar e xestionar de forma máis eficaz calquera posible infección.
Promover a rehabilitación: os pacientes adoitan poder comezar os exercicios de rehabilitación máis rápido coa fixación externa porque este método permite un certo grao de mobilidade mantendo a estabilidade.
