Unha agulla de fixación externa é un dispositivo médico empregado en cirurxía ortopédica para estabilizar e suxeitar ósos ou articulacións fracturados desde fóra do corpo. Esta técnica é especialmente beneficiosa cando os métodos de fixación interna, como as placas ou os parafusos de aceiro, non son axeitados debido á natureza da lesión ou ao estado do paciente.
A fixación externa implica o uso de agullas inseridas a través da pel no óso e conectadas a unha estrutura externa ríxida. Esta estrutura fixa os pasadores no seu lugar para estabilizar a zona da fractura e minimizar o movemento. A principal vantaxe de usar agullas de fixación externa é que proporcionan un ambiente estable para a curación sen necesidade dunha intervención cirúrxica extensa.
Unha das principais vantaxes das agullas de fixación externa é que poden entrar máis facilmente no lugar da lesión para a súa monitorización e tratamento. Ademais, pódense axustar a medida que avanza o proceso de curación, o que proporciona flexibilidade para o tratamento das lesións.
Tipo | Especificación |
Autoperforantes e autorroscantes (para falanxes e metacarpianos) Filo de corte triangular Material: aliaxe de titanio | Φ2 x 40 mm Φ2 x 60 mm |
Autoperforantes e autorroscantes Material: aliaxe de titanio | Φ2,5 mm x 60 mm Φ3 x 60 mm Φ3 x 80 mm Φ4 x 80 mm Φ4 x 90 mm Φ4 x 100 mm Φ4 x 120 mm Φ5 x 120 mm Φ5 x 150 mm Φ5 x 180 mm Φ5 x 200 mm Φ6 x 150 mm Φ6 x 180 mm Φ6 x 220 mm |
Autoroscante (para óso esponxoso) Material: aliaxe de titanio | Φ4 x 80 mm Φ4 x 100 mm Φ4 x 120 mm Φ5 x 120 mm Φ5 x 150 mm Φ5 x 180 mm Φ6 x 120 mm Φ6 x 150 mm Φ6 x 180 mm |